Хүүхдүүдийн худал хуурмаг яриа нь нийтлэг биш бөгөөд нийтлэг байдаг. Худал хэлэх нь эцэг эхчүүдэд ихээхэн бухимдал төрүүлдэг бөгөөд гэр бүлд ихэвчлэн зөрчилдөөн үүсгэдэг.
Хэрэв хүүхэд худлаа хэлсэн бол хүүхдийг загнахынхаа өмнө түүнийг худлаа ярихад хүргэсэн шалтгааныг бодох хэрэгтэй. 3-5 насны хүүхдүүд ихэнхдээ худлаа ярьдаггүй, зүгээр л сайхан төсөөлөлтэй байдаг. Ийм зан авираар тэд сэтгэл түгшээсэн үйл явдлаас өөрсдийгөө хамгаалахыг хичээдэг бөгөөд ихэнхдээ өөрсдийн хүслээ бодит байдал болгон хувиргадаг. Нялх хүүхдүүд тоглоом, уран зөгнөлийн ертөнцөд амьдардаг. Хүүхдүүд ихэвчлэн дуртай дүрүүдээ дууриаж, их гүрэндээ итгэдэг. Түүний уран зөгнөлийн улмаас хүүхэд илүү тайван мэдрэмж төрүүлдэг. Ийм худал хуурмагийн төлөө та хүүхдүүдийг загнах ёсгүй, харин хошигнолоор хандах хэрэгтэй.
Долоон настайдаа хүүхэд бодит байдал ба уран зохиол хоёрыг аль хэдийн ялгаж чаддаг. Хүүхэд муу үйл хийснээс болж аль хэдийн ичиж магадгүй юм. Энэ насанд тэрээр баримтыг хэтрүүлж, өөрийнхөө тухай ярьж эсвэл амьдралдаа байдаггүй зүйл, жишээлбэл, ямар нэгэн тоглоом эсвэл утас гэх мэт зүйлийг гаргаж чаддаг. Энэ нь хүүхэд өөрийн чадварт илүү итгэлтэй болж, түүний ач холбогдлыг мэдэрдэг. Ийм худал хуурмагийн цаана анхаарал татах хүсэл эрмэлзэл байдаг.
Хүүхдүүд үнэнийг ихэвчлэн нуудаг бөгөөд үүний шалтгаан нь шийтгэлээс айх явдал юм. Хүүхэд бэрхшээлээс зайлсхийхийн тулд худлаа ярьдаг. Байнга мэхлэх нь заримдаа хууран мэхлэх зуршил үүсгэдэг. Хүүхэд хүссэн сайн сайхныг олж авахын тулд худлаа ярьдаг. Хэрэв нялх хүүхдийг үе тэнгийнхэн нь гологдсон бол тэр анхаарлыг татахын тулд ямар нэгэн зүйлийг зохион бүтээхийг эрмэлздэг. Хэрэв хүүхэд цаг тухайд нь ил болоогүй бол тэр энэ зохиомол ертөнцөд амьдарч эхэлдэг.
Хүүхдийн хэлснээр бол тэр хамгийн хүйтэн, дуртай, хамгийн шилдэг нь юм. Энэ зан үйл нь өөрөө хаагдахад хүргэж болзошгүй юм. Хүүхэд насанд хүрэгчдийн доог тохуунаас өөрийн дотоод ертөнцийг хамгаалж хэвтэх тохиолдол байдаг. Насанд хүрэгчид хамгийн дотно нууцыг олж илрүүлэх тусам хүүхдийн худал хуурмаг байдал улам боловсронгуй болдог.
