Эцэг эхчүүд хүүхдүүдээ юу хийх ёстойг баттай мэддэг гэж боддог. Тэдний давуу талыг ашиглан тэд хайхрамжгүй хүүхэдтэй харьцах гэж оролдож, дуу хоолойгоо хүүхдэд хүргэх боломжийг олгодог. Энэ хүмүүжлийн арга нь зөв биш тул эцэг эх бүр ямар ч нөхцөлд өөрийгөө барьж сурч, хэзээ ч хүүхэд рүү хашгирахгүй байхыг хичээх хэрэгтэй.
Зарчмын хувьд насанд хүрсэн хүн, ялангуяа өөрийгөө хамгаалж чадахгүй байгаа нялх хүүхэд рүү хашгирах нь зохисгүй юм. Тиймээс эцэг эх нь хүүхдэд нэг удаа хашгирахаа болино гэж өөрийгөө итгүүлэх нь маш чухал юм. Дуу хоолой хашгирах түвшинд хүрмэгц та зарим нэг метрополитан эсвэл хатан хааны жишиг болсон хүний оронд зогсоод өөрийгөө төсөөлөх хэрэгтэй.
Насанд хүрэгчид түүнийг нялх хүүхэд рүүгээ хашгирч эхлэх гэж байгааг анзаарангуут танихгүй эмэгтэй хүүхэдтэй ижил үгээр хашгирч байгааг төсөөлж болно. Ийм нөхцөлд ердийн ямар ч эцэг эх хүүхдээ зөвтгөдөг эсвэл нөхцөл байдлыг зөөлрүүлэхийг хичээдэг, зөвхөн энэ тохиолдолд эцэг эх нь өөрөө уйлахаас зайлсхийхийн тулд шалтаг хэлэх хэрэгтэй болно.
Эцэг эх нь хүүхдийнхээ оронд огт дэггүй хүүхдийг төсөөлж чаддаг. Бусдын хүүхдэд хашгирах ёсгүй тул хашгирахаас зайлсхийх нь амархан байх болно.
Хүүхэд рүү хашгирахгүйн тулд уур уцаартай үед байшинд зочид ирсэн гэж бодож магадгүй юм. Эцсийн эцэст, тэдний өмнө тангараг өргөх нь тохиромжгүй, хэсэг хугацааны дараа та нялх хүүхдэд дургүйцлээ илэрхийлж, дараа нь сэтгэлийн хөдлөл тайвширна.
Мэдээжийн хэрэг, ямар ч насанд хүрсэн хүн хүүхдээ суллаж, хашгирч чаддаг, гэхдээ үүнээс хойш түүнд бахархал, сэтгэл ханамж төрж, хүүхэд хашгиралтаас илүү дуулгавартай болох нь юу л бол. Хүүхдүүд алдаа гаргах эрхтэй, тэднээс хамгийн тохиромжтой зан авирыг хүлээх нь тэнэг хэрэг гэдгийг санаж байх хэрэгтэй, тиймээс та хүүхдээ хашгирч биш, биеэ барьж сур, гэхдээ яагаад энэ эсвэл тэр үйлдэл нь хүлээн зөвшөөрөгдөхгүй байгааг тайлбарлах хэрэгтэй.
