Бараг бүх хүний амьдралд хүүхэдтэйгээ хайртай хүнийхээ үхлийн талаар ярих уу гэсэн асуулт гарч ирдэг. Хэрэв бид хэлэх юм бол яаж, хэзээ вэ? Хүүхдийн сэтгэл зүйг гэмтээхгүйн тулд ямар үг сонгох вэ?
Сэтгэл судлаачид үүнийг хэлэх шаардлагатай гэж хоёрдмол утгагүй үзэж байна. Хэрэв та үүнийг нуух гэж оролдвол эрт орой хэзээ нэгэн цагт хүүхэд өөр хэн нэгнээс суралцах эсвэл таах хэвээр байх болно, энэ нь эцэг эхтэйгээ харьцах харьцаа хасах болно. Хүүхэд хууртах ёсгүй, эс тэгвээс эцэг эхэд итгэх итгэл алдагдах болно. Дараа нь хүүхдүүд насанд хүрэгчдийн байдлыг үнэхээр мэдэрдэг. Хэрэв насанд хүрсэн хүн алдагдал хүлээж байгаа бол хүүхэд ямар нэгэн зүйл болж байгааг ойлгож, шалтгааныг нь ойлгож чадахгүй сандарч эхэлдэг.
Хүүхэд нас барсан тухай аль болох хурдан мэдээлэх шаардлагатай байна. 7-оос доош насны хүүхэд үхэл мөнх гэдгийг бүрэн ойлгож чадахгүй хэвээр байна. Хүүхдүүд насанд хүрэгчид шиг удаан, гүнзгий мэдрэхээ мэдэхгүй байна. Тиймээс тэд дэлхийн тухай хүүхэд шиг ойлголттойгоороо мэдээ хүлээн авах болно. Хүүхдэд үхэл гэж юу болохыг тайлбарлах нь зүйтэй. Энэ тайлбар юу байх нь насанд хүрэгчдээс хамаарна. Үхлийн тухай өөрсдийн үзэл бодлоос (атеист эсвэл шашны). Мэдээллийг тунгаар өгөх хэрэгтэй, гэхдээ асуулт байвал аль болох үнэн зөв, амархан хариулахыг хичээ. Хэрэв хүүхэд юу ч асуудаггүй бол энэ нь түүнд санаа зовохгүй гэсэн үг биш гэдгийг битгий мартаарай. Тэр зөвхөн ухамсарт нь түүний хувьд үхэл гэсэн шинэ ойлголтыг оруулах гэж оролдож байна.
Гэхдээ хүүхдийг оршуулах ёслолд авч явах шаардлагатай эсэх нь гол асуудал юм. Түүнд тодорхой хариулт алга байна. Миний бодлоор хүүхдийг авч явахгүй, харин оршуулгын ёслолд зөвхөн насанд хүрэгчид очдог гэдгийг түүнд тайлбарлах нь дээр юм. Гэхдээ дараа нь хүүхдийг оршуулгын газарт аваачиж, оршуулсан газрыг нь харуулах шаардлагатай байна.
Хүүхэд өөрийн туршлага, сэтгэл хөдлөлийг мэдрэх эрхтэй гэдгийг мартаж болохгүй. Үүнийг ойлгоорой. Түүнд мэдрэмжээ илэрхийлэх боломжийг олго. Хүүхдүүд бүх зүйлийг томчуудаас сурдаг. Тиймээс, энэ мөчид хүүхдийн зан авираас гадна насанд хүрсэн үедээ уй гашуунд хандах хандлага нь уй гашууг мэдрэх хугацаанд гэр бүл хэрхэн биеэ авч явахаас хамаарна. Хэрэв насанд хүрэгчид ямар ч аймшигтай зүйл болоогүй юм шиг жүжиглэх аваас хүүхэд энэ байдалд яг ийм зан авирыг сурч, насанд хүрэгчид эсрэгээрээ маш хүчтэй мэдрэмжийг мэдрэх юм бол хүүхэд айж, ирээдүйд ийм байдлаар хандах болно. Тиймээс та хүүхдэд тохиолдсон явдлынхаа талаар хэлж, уй гашуугаа харуулахаас ичих хэрэггүй, зөвхөн хүүхдийн анхаарлыг үүнд байнга төвлөрүүлж болохгүй. Эцсийн эцэст амьдрал үргэлжилж байгаа бөгөөд та өөрийгөө татаж, цааш явах хэрэгтэй. Насанд хүрэгчид зөвхөн өөрсдийгөө төдийгүй хүүхдийнхээ аз жаргалтай амьдралыг хариуцдаг.
